U Velikoj Aleksandrijskoj biblioteci osnovanoj otprilike 356 g. pre n. e. čuvano je između 400-500,000 knjiga u formi pisanih svitaka papirusa sa spisima naučnika kao što su Aristotel, Arhimedes, Platon… Aleksandar Veliki je na presto Egipta postavio svoga ratnog druga i potonjeg filozofa i naučnika Ptolomeja I. Novi grčki faraon se postarao da osigura opstanak filozofije, majke svih nauka među kojima je značajno mesto zauzimala astrologija. I tako se procvat biblioteke nastavio stotinama godina posle smrti samog Aleksandra Velikog.

Tu je bio čuvan legendarni zbornik CORPUS HERMETICUS – skup radova pripisanih samom grčkom božanstvu Hermesu, filozofski izvor u korenu mnogih dolazećih filozofskih pravaca i kosmogonija naroda Mediterana npr. u herbrejskoj kabali, srednjevekovnoj alhemiji i astronomiji sa astrologijom. U Aleksandrijskoj biblioteci se nalazila i TABLA EFEMERIDA sa tada određenim položajima nebeskih tela koja je kasnije ponovo nađena kao orginal no sumnjive je autentičnosti. Ostale su zapisane Plutarhove navodne tvrdnje da egiptaska Sfinga sadrži sintetizovano znanje sveta i vremena a da su njeni sveštenici-čuvari tumači govora Sfinge, zapisali na papirusima proročanstva o budućnosti, pojedinačna i opšta. Plutarh tvrdi se da je čitavo društveno uređenje Egipta počivalo na moći Sfinge i da su njena proročanstva sačuvana u tajnim odajama Aleksandrijske biblioteke gde ih je kasnije pronašao Aleksandar Veliki pročitao i ponovo zapečatio.

Iako je biblioteka predstavljala nasledstvo vladara Egipta, faraona roda Ptolomejevaca, ostala je manje više celovita do otprilike 400-660 godina posle Hrista, kada ju je poslednji put i konačno razorio nadirući islamski osvajač. Prvi put je gorela 47. godine, drugi put 390. godine razorio ju je vojskovođa Amru, a Kalifa Omar ju je konačno uništio 649. godine. Mnogi se i danas spore oko tačnog datuma stvarnog pada Aleksandrijske biblioteke, neki se čak i danas pitaju da li je ona uopšte i postojala. Ipak, poznato je da je poslednji veliki naučnik i čuvar Aleksandrijske biblioteke, brilijantna matematičarka Hipatija ubijena braneći biblioteku od pobesnele gomile hrišćana 47. godine. Tada je raspuštena i filozofska škola biblioteke koja se bavila proučavanjem velikih antičkih filozofa, a sama biblioteka sa velikim delom njenog blaga spaljena.

Danas Aleksandrijska biblioteka slovi za najstariju i najveću poznatu kolekciju knjiga iz antičkog doba koje su sadržavale tajne tadašnjih veština pisanja književnosti, muzike, umetnosti, matematike i astrologije koja je u to doba bila neraskidivo spojena sa astronomijom. Aristotelova teorija četiri elementa je odtad, pa nadalje, dugo i snažno utiče na zapadnu i arapsku kulturu. Obe kulture su usvojile Ptolomejev geometrjski model kretanja Sunca, Meseca i pet planeta, povećavši tačnost proračuna njihovih putanja, kao određivanja njihovih koordinata položaja tzv. zvezda stajačica koje su aleksandrijski astronomi uspeli da izračunaju.

Islamski autori su uneli značajna poboljšanja u izradi astronomskih i medicinskih instrumenata zahvaljujući nasleđu antičke Grčke koje je do njih stiglo preko sačuvanih svitaka iz Aleksandrijske biblioteke. Izrada naučnih istrumenata je zahvaljujući tome bila značajno unapređena, čak su i izumeli i nove. Arapi su sve to vreme bili najnapredniji u merenjima vremena koristeći Sunce i zvezde za proračune i navigaciju. Astronomske observatorije su nicale svuda gde su doprli muslimanski osvajači, a preživeli fragmenti i čak celi svitci iz Aleksandrijske biblioteke, pronalaženi su posvuda u slobodnoj prodaji na velikim tržnicama, gde su ih kupovali muslimanski naučnici i lekari kao npr. Avicena na tržnici u Basri u 13.veku. Svici su prevođeni na arapski jezik i detaljno proučavani. Podatke iz arapskih prevoda orginalnih svitaka koje su muslimanske škole sačinile koriste zapadni naučnici u prevodu na latinski npr. Kopernikus. Učeni Evropljani su tokom celog srednjeg veka su bili upoznati tek sa malim brojem naučnih postignuća islamskih astronoma. Ti naučni rezultati postepeno dolaze na svetlo dana tek u poslednjih 150 godina zahvaljujući porastu studija islamskih rukopisa i opisa naučnih instrumenata.