Tales iz Mileta (620 – 546 godine pre n. e.), Grčka – Jonija. Filozof i  naučnik koji prvi govori o osnovnim naučnim principima, poreklu materije i supstanci. Osnovao Prirodnu školu filozofije, predvideo pomračenje Sunca 25. maja 585. godine p n.e. Egipatski sveštenici su mu preneli znanje o tome da je Zemlja sferičnog oblika i to vekovima pre no što su to utvrdili Kopernikus i Kepler.

Pitagora (570 – 495 godine pre n. e.), Grk, filozof, osnivač Italičke škole. Vratio se iz 34.- godišnjeg progonstva u rodni Samos i uspotavio Ezoteričke škole. Samos je postvljao previše ograničenja za njegove studije pa se 530 g. pre n. e., seli u Krotonu u Italiji, gde je osnovao Školu za inicijante proučavanja nauke o brojevima. Njegovo široko znanje o brojevima i pravilima u kretanju nebeskih tela mora da je poticalo iz Egipta kao i njegova rana astrološka tumačenja. Pitagorina vizija o savršeno sferičnom i geocentričnim kosmosom je neizmerno uticala na kasnije astronome naročito na one koji su se rukovodili preciznim matematičkim numeričkim odnosima koji čine samu suštinu poretka univerzuma. Kretanje čvrstih tela i planeta se odigrava u sred zvezdanih harmonija kojima vladaju specifični matematički odnosi. Njegovo intuitivno naslućivanje da se Zemlja okreće oko svoje ose koje objašnjava dnevno kretanje zvezda na nebu se takođe u celosti pripisuje Pitagorejskoj školi.

Empedokles (490 – 430 godine pre n. e.) iz Agrigentuma, Antička Grčka. Uveo je u astrologiju 4 elementa, četvorokraki koren u građi celog Univerzuma: VATRU, ZEMLJU, VAZDUH i VODU. Otkrio je da tvari u Univerzumu ne mogu biti uništene nego da se samo transformišu. On je zamenio teoriju o tome da je materija jedinstvena i kompaktna, teorijom da je materija u celom Univerzumu sačinjena od četiri konstruktivna elementa vatre, vazduha, vode i zemlje. Ovaj osnovni princip se dalje preneo i razvio dalje u astrologiškim interpretacijama.

Hipokrat (460 – 370 godine pre n. e.) sa ostrva Kosa, Grčka. Periklov doktor iz vremena klasične Atine. Izuzetno značajan u istoriji medicine. Medicinska astrologija je predstavljala drevni medicinski metod koji je u tumačenjima povezivao delove ljudskog tela i pojavu bolesti na njima kao lečenje koje treba u tom slučaju primeniti sa Suncem, Mesecom, drugim planetama, kao i sa 12 zodijačkih oznaka sazvežđa. Smatra se da je on otac savremene zapadnjačke medicine i insistirao je u svojim proučavanjima astrologije na tome da „Onaj ko ne razume astrologiju nije doktor nego budala.”

Aristotel (384 – 322 godine pre n. e.), grčki filozof , višestran, najznačajniji proučavalac Platona, bio je zadužen za vaspitanje i učenje Aleksandra Velikog. On je uočio „da se na noćnom zvezdanom nebu iznad Egipta i Kipra vide zvezde koje se ne mogu videti na noćnom nebu iznad severnijih oblasti“. Zato je on smatrao da je Zemlja sfernog oblika„ne velika, jer u suprotnom ne bi bio toliko brzo uočljiv taj efekat pri tako maloj promeni mesta posmatanja“. Aristotel je obezbedio fizičke i posmatračke argumente u prilog ideje o sferičnom oblika Zemlje: svaki delić Zemlje teži njenom centru na takav način sve dok ne oformi sferu kompresijom i konvergencijom. Putnici koji putuju na jug vide „južna“ sazvežđa kako izlaze na horizontu. Senka Zemlje na Mesecu za vreme pomračenja Meseca je okruglog oblika kako je on uočio. Tako su i njegovi osnovni gradivni elementi Univerzuma i njihove prirodne osobenosti u astrološkom smislu i raspravi, VATRA = toplo, suvo; ZEMLJA = hladno, suvo; VAZDUH = vlaga, toplo; VODA = vlaga, hladno. Aristotel je smatrao da se četiri osnovna gradivna elementa Zemlja, Voda, Vatra i Vazduh pomeraju gore-dole u pravoj liniji prema svojoj težini. On je zato pretpostavio da je jednolično kružno kretanje nebeskih tela takvo zato što su ona sačinjena od novog PETOG elementa ETERA.